Weinig vriendjes goed voor kind
Van leeftijdgenoten worden kinderen niet sociaal. Meer rustige uren in het
gezin en selectiever omgaan met vriendjes is beter voor hun ontwikkeling.
Socialiseren lijkt vandaag de dag synoniem aan het functioneren in grote
groepen. Jongeren met gezonde overlevingszin kunnen echter beter de kunst
van het selecteren verstaan. Dat komt de concentratie en duurzame
relatievorming ten goede.Er is iets mis met het gebruik van de term socialiseren. Socialiseren lijkt zo langzamerhand synoniem geworden met wat kinderen doen in kinderdagverblijven en jongeren op scholen. Maar socialiseren betekent meer dan functioneren, het is jezelf aanpassen aan de sociale normen van de gemeenschap.
Daarom heb je om succesvol te socialiseren goede voorbeelden nodig om gewenst gedrag na te kunnen apen en zo eigen te maken. Dit doe je niet alleen met leeftijdgenoten. Ook de opvoeding is erg belangrijk. Onderzoeken waarin wordt beweerd dat het goed is voor kinderen om twee dagen op een kinderdagverblijf te verblijven, miskennen dat.
Toch worden deze aanbevelingen als zoete koek geslikt. Het lijkt alsof niemand zich afvraagt waarom men vroeger beter gemanierd was terwijl het fenomeen ‘kinderdagverblijf’ niet bestond. Nu wordt opvang gezien als mogelijkheid voor kinderen om goed te socialiseren. Maar door het massale karakter ervan reproduceren wij onze drukke en volle samenleving in hen. Ouders draaien zich een rad voor ogen door te denken dat socialiseren vooral buiten het gezin plaatsvindt. Want waar is het gezin in dit plaatje? 'Heeft uw kind voldoende vriendjes?', vraagt de kinderarts. 'Kan uw kind goed met leeftijdgenoten opschieten?', vraagt de juf. Vragen of het gezin tijd vrijmaakt voor gezelschapspelen of gezamenlijk zingen worden al lang niet meer gesteld.
Natuurlijk is het handig wanneer kinderdagverblijven en scholen opvoedingstaken overnemen. Ouders zijn zo druk met hun werk dat ze wel wat hulp bij de opvoeding kunnen gebruiken. Maar is het realistisch te verwachten dat kinderen en jongeren goed maatschappelijk gedrag leren van 25 tot 30 leeftijdgenoten? Zijn klasgenoten en docenten überhaupt geschikte rolmodellen? Je zou denken: het zijn jonge mensen van deze tijd. Dat is voor sommige ouders precies het probleem. „Mam, mag ik ook een navelpiercing? Juf Anke heeft er ook een”. Socialiseren en educatie zijn niet hetzelfde. Het is wishful thinking te hopen dat kinderen hun persoonlijkheid kunnen vormen door zich te spiegelen aan jonge docenten.
Meer rustige gezinsuren en juiste vriendjes zijn betere condities voor een evenwichtige persoonlijkheidsontwikkeling. Kinderen lijden onder kritiekloos socialiseren. De voortdurende inwerking van lawaai en communicatie en opwinding bij een kind dat zich staande moet houden in een groep van 25 tot 30 anderen kan leiden tot afstomping. Het is niet verwonderlijk dat veel kinderen aan gedragsstoornissen lijden omdat ze nooit mogen rusten en voortdurend in de weer zijn met leeftijdgenootjes. Kinderen leven in een tijd waarin alles beoordeeld wordt naar kwantiteit, snelheid en sociale interactie. Maar die interactie leidt niet per se tot de ontwikkeling van een evenwichtig persoon. Ook een kind heeft rust en reflectie nodig. Dat bevordert de concentratie en verschaft een kind de tijd om indrukken te verwerken.
Een solitaire jeugd is geen recept voor wereldvreemd gedrag. Kritisch zijn over met wie je kind optrekt is iets heel anders dan iemand isoleren. Een relatief eenzame jeugd is zelfs een overeenkomstig element in biografieën van bekende componisten, wetenschappers en charismatische leiders. Blijkbaar is opgroeien tussen volwassenen vruchtbaarder dan dagelijks blootgesteld worden aan de invloed van 25 tot 30 leeftijdgenoten. En welke boodschap geven we onze kinderen überhaupt als we ze steeds in grote groepen plaatsen?
Het wordt tijd kritisch te evalueren hoe jongeren worden gesocialiseerd. Volgens premier Balkenende neemt de hufterigheid in Nederland toe terwijl we al decennia lang kinderen omwille van goed socialiseren in groepen en klassen tot 30 personen plaatsen. blijkbaar leidt dat allemaal niet tot een bevredigende sociale en morele samenleving. Socialiseren in de werkelijke betekenis van het woord (sociale reproductie van de samenleving) wordt momenteel niet als doel gezien. Al is een aantal kinderen beter af in een kinderdagverblijf of op een school, het merendeel van de kinderen en jongeren floreert meer naarmate het aantal gezinsuren toeneemt.
Met het huidige foutieve gebruik van de term socialiseren wordt de oorspronkelijke doelstelling niet gehaald, getuige de opmerking van Balkenende, die bijna elke Nederlander onderschrijft. Daarom moeten Het is daarom belangrijk om kinderen en jongeren te leren selectief te socialiseren. De huidige situatie is onwenselijk, totale isolatie is dat ook. Selectief omgaan met leeftijdgenoten is het Aristotelische midden.Het is belangrijk dat ze leren welke omgeving een goede invloed op hen heeft. Selectief socialiseren mag elitair lijken en is het wellicht enigszins. Het is geen slecht idee op een meer verantwoorde wijze om te gaan met vormende invloeden op de volgende generatie.
Paula Kuitenbrouwer studeerde Wijsbegeerte aan de Universiteit Utrecht en de Universiteit van Amsterdam. Ze is nu moeder en woont in België.
Bron: http://vorige.nrc.nl/opinie/article1935626.ece/Weinig_vriendjes_goed_voor_kind
Reacties
Een reactie posten