Volgens mij is HSP een term voor mensen die de term Autisme niet (goed) kunnen accepteren.
verrassende blogposting die ik vanochtend tegen kwam door Arinka op de site Plazilla:
Pak eens een checklist voor HSP en leg daar eens een checklist voor Autisme naast. Gegarandeerd zal je opvallen hoeveel overeenkomsten er zijn. Sterker nog, elke Autist die ik gesproken heb heeft HSP. Het is dus gewoon een onderdeel van een breder iets.
Volgens mij is HSP een term voor een belangrijk symptoom van Autisme, gebruikt door mensen die niet willen accepteren dat Autisme bestaat. Net als de term Indigo-kinderen of Nieuwetijdskinderen of Regenboogkinderen! Zo klinkt het allemaal wat liever, want liever sensitief dan Autistisch toch. Voor de normale mensen dan.
Ja, ik weet wel dat ik een beetje gek ben, maar in zo’n checklist staan toch gewoon exact dezelfde kenmerken als bij Autisme. Ik geloof gewoon niet in zoiets als HSP, of in elk geval niet als een op zichzelf staand iets. Het is simpelweg iets anders op een aardigere (acceptabelere) manier zeggen.
Ik weet dat Autisten gevoeliger zijn voor sommige dingen en het lijkt wel of dat gewoon nu onder de noemer HSP wordt geschoven, zo van Dan hoeven we het in elk geval geen Autisme te noemen!
Ik deed eens een test over de werking van de linker- en rechterhersenhelft. Daaruit bleek dat ik voornamelijk visueel linkerhersenhelft ben ingesteld. En ook ordenend en categoriserend, dat is de rechterhersenhelft. Ik gebruik mijn helften dus niet precies waar ze voor bedoeld zijn. Een soort mishandeling van je hersenen.
Dat werkt elkaar dan tegen, want terwijl je iets ziet en dit ook steeds opzoekt, probeer je het tegelijkertijd onder te verdelen in de zin van je ervaringen die je al hebt. Ik snap dan ook waarom vooral alle andere prikkels mij overbelasten, die storen het visuele.
Geluid leidt af, net als sensorische prikkels als wind/warmte en dergelijke. Nu kan ik gaan zitten mikken op geluiden en dergelijke en dan zeggen Oh ja, ik ben gewoon HSP, dus het is verder niks.
Ik denk dat je bij zo'n stelling gewoon van alles achterwege laat. Overigens heb ik ook meer last van storende prikkels als ik moe ben. Hoe zit dat dan bij HSP, want dan zou je dat altijd in dezelfde mate moeten hebben?
Is het niet gewoon zo dat je meer last hebt van prikkels, omdat je al iets mankeert op dat prikkelgebied? Waarom zijn mensen anders gevoeliger dan anderen, blijkt toch dat er ergens iets niet klopt in de fysiek. Of hebben mensen met HSP geen last van sociale problemen? Volgens mij hebben ze die namelijk meer dan genoeg.
Overigens vond mijn ex-psychiater juist het gevoelig zijn voor geluiden en dergelijke typisch bij Autisme horen. Toen ik vertelde dat ik als kind al niet tegen het ademen van mijn zus kon (bronchitus dus hijg zucht hoest hijg) als ik wilde slapen (en dus mij storen in mijn planning) stelde zij dat dit duidelijk wijst op Autisme in kindertijd. Over HSP heb ik haar dus echt niet gehoord!
Maar alles beter dan Autisme geloof ik. Zo was er ook de Helderziende HSP’er Robbert van den Broeke.
In een gesprek vertelde hij dat men vroeger dacht dat hij Autistisch was, maar nee, dat was hij zeker niet. Hij was helderziend en Hypersensitief. Hij zei later zelfs aliens te zien. Hij viel trouwens hard door de mand.
Tijdens een mediumtripje beging hij een grote fout. Hij had letterlijk een spelfout van het internet overgenomen, namelijk het beroep genverbrander. Die man bleek uiteindelijk Jeneverbrander te zijn geweest. Maar hij zei dus ook genverbrander. Nou, dat woord viel natuurlijk op, want dat bestond niet als beroep. Wie heeft er nou ooit van een genverbrander gehoord ? Dus de groep Scepsis ging dat onderzoeken, maar die zijn volgens hem negatief geobsedeerd.
Ik had overigens ook een andere aflevering van hem gezien en daarin ging hij naar een huis waarvan gezegd werd dat er een vrouw in de muur gemetseld was, levend! Hij liep er dus eerst gewoon voorbij en ze liepen door het huis.
Ondertussen hoorde je zo'n voiceover vertellen wat er allemaal gedacht werd van dat huis. De muur kon niet worden geopend, want het was een monument (lees dus geen bewijs mogelijk), dus Robert moest voor eens en voor altijd uitsluitsel geven (ook zonder bewijs dus).
Nadat ze in het programma hadden uitgesproken wat er allemaal gebeurd werd geacht te zijn in dat huis, liep hij zo ‘gehypnotiseerd’ naar die muur toe en ging met zijn handen naar zijn hoofd en echt Hmmmmmmm hmmmmm. Dan met zijn handen wapperen naar die muur, ik had het zelf kunnen doen zo! Hier is iets gebeurd zei hij. Met angstig gezicht.
Maar ik dacht alleen maar de hele tijd Ja, wij weten het al hoor, in de muur zit een vrouw! En jawel hoor, er was een vrouw op gruwelijke wijze vermoord. Ze was namelijk levend in de muur gemetseld!! Oh wat een verrassing!! En dan die Irene Moors met zo'n gezicht van Oh hemeltje hoe kan hij dát nou weten??
Nou vertelden ze dus ook dat hij wist waar hij heen moest, zodat hij de weg kon vinden. Ze hadden dit hem ‘slechts’ de dag ervoor verteld, zodat hij geen informatie kon inwinnen. Nou geloof mij nou. Als je mij als paranormaal figuur ergens inhuurt, dan kan ik in een dag echt wel zorgen dat ik gevonden heb waar ze naar op zoek zijn !!
Daar is een Autist dan weer goed in en ik zeker. Speuren naar details op internet over wat je wilt weten. Kortom, ik geloof geen bal van wat die vent beweert. Hij kan gewoon goed acteren.
Zelfs Derek Ogilvie schijnt ontmaskerd te zijn. Alhoewel je een blunderpartij natuurlijk niet meteen als bewijs tegen zijn kunnen zou moeten zien. Hij kan zich ook eens vergissen, want vergissen is menselijk.
Maar goed, Die Robbert was dus niks HSP of helderziend (al geloof ik daar best in) gewoon nog steeds Autist. Niks mis mee, wel met zijn grootheidswaanzin.
Ik vind ook het vervelend dat je straks weer zo'n stroming krijgt die dan gaat beweren dat Autisme niet bestaat, maar dat het een kwestie van overgevoeligheid is. Maar misschien heb alleen ik van die rare gedachten.
Vaak krijg ik het idee dat ‘normale mensen’ alle ziektes en handicaps willen voorkomen en laten verdwijnen. Lekker klooien met die genen en dan perfectioneren. Je hoeft tenslotte ook al geen kind met open rug, down syndroom of een kans van 10% op blindheid te accepteren...
Omdat die geen menswaardig bestaan kunnen leiden, vindt men. Nou laten we hopen dat het gen voor Autisme dan nog lang onontdekt blijft, want er zijn heel wat mensen die vinden dat Autisme tot een mensonwaardig bestaan leidt. Embryoselectie wordt zo wel heel eng.
Nee, niet zo panieken mensen. Het valt allemaal best mee met Autisme. Alleen een beetje hypersensitief dus (wat dan weer volledig in strijd is met het idee dat Autisten geen gevoelens zouden hebben). Ik ben het levende bewijs dat je als Klassiek Autist nog best wel iets kunt bereiken.
Wat ik trouwens juist zo gek vind bij mezelf is dat ik dan wel gevoelig ben voor harde geluiden, maar dat ik wel kan rondrijden in mijn auto met de radio zo hard dat je zou denken dat de boxen aan de buitenkant van de auto zitten. En dat ik daar dan ook nog erg van ontspan.
Het geluid van de sirene en van ambulance en brandweer vind ik ook prachtig, maar ik raak er zo geëmotioneerd van dat ik het amper kan aanhoren. Waarom ik er zo emotioneel van word, snap ik zelf ook niet.
Of de zon, daar kan ik echt niet in bakken. Vroeger altijd lange mouwen in de zomer, anders was ik net een gekookte kreeft. Vroeger kreeg ik ook altijd uitslag van de zon, maar dat gaat gelukkig beter. Ik draag vaak een zonnebril, vooral als het gesneeuwd of geregend heeft en de zon schijnt, daar word ik echt blind van, van dat gespiegel op de weg. Ik kan verder absoluut niet tegen gekleurde glazen, was een tijdje mode, groene, roze, oranje glazen enz. Daar ging ik echt scheel van kijken!
Eten? Altijd een probleem, de smaak, de samenstelling, de kleur, de geur. Noem het maar op en het is een probleem. Ik kan maanden lang elke dag hetzelfde eten en het dan nooit meer lusten. En er zijn nog altijd dingen die ik niet eet om hoe het er uit ziet of om de vorm. Een sinaasappel eet ik bijvoorbeeld niet, omdat je er vieze handen van krijgt.
Maar goed, om een lang verhaal kort te maken; Ik vind gewoon dat de kenmerken HSP wel erg opvallend overeen komen met de Autisme onderzoek vragen. Je hebt ook veel andere gesprekken, maar ze vragen toch ook dit soort dingen. Vooral of je een hekel hebt aan bepaalde dingen, zoals geuren, substanties, geluiden of andere sensitieve dingen.
HSP’ers voelen goed mensen aan zeggen ze zelf. Tja, ik wil dat betwisten. Ik dacht vroeger ook altijd dat ik mensen heel goed aanvoelde. Als ze me iets vertelden ging ik gelijk vertellen wat ze er mee moesten. Maar ik gaf alleen maar mijn mening en ze moesten echt niet wagen mijn advies niet op te volgen, want dan was het einde vriendschap. Dat is niet bepaald iemand aanvoelen.
Ik herken vaak wel dingen in mensen. Vooral als ze in de problemen zitten. Mensen praten ook graag tegen me aan. Ik vind mijn leven soms ook een zware klus en dat herken ik dan in iemand die het even niet ziet zitten. En zij in mij denk ik. Maar ik ben er wel achter dat dat niet hetzelfde is als ‘aanvoelen’. HSP’ ers denken van wel.
Ik kende ook wel van die mensen die mij zo goed aanvoelen. Nou, echt niet. Ze denken iets te zien op basis van wat je doet en dan ben je zo en zo. Maar laat ik nou net heel vaak niet doen of zeggen wat ik denk, dus zegt mijn gedrag weinig over wie ik echt ben.
Hoe kwam ik er dan achter dat ik me vergist had wat betreft aanvoelen van mensen? Na 35 jaar kom je daar vanzelf achter, als je het maar vaak genoeg verkeerd aanvoelt. Dan zeggen mensen bijvoorbeeld Je moet niet denken dat je weet wat ik voel! Of Je moet mijn verdriet eens niet zo naar jezelf toe trekken.
Ik merkte het gewoon op toen ik er eenmaal voor open stond. Dat ik dacht te weten wat een ander voelde, maar dat het gewoon mijn idee was van die situatie en hoe IK er mee om zou gaan. En dat raakt gewoon soms wel en dan lijkt het net of je het wel aan voelt. Maar dat was dan dus eigenlijk een toevalstreffer...
Dus HSP is naar mijn idee gewoon een onderdeel van Autisme, zo niet een symptoom. Misschien heeft niet elke Autist het in sterke mate, maar ik begreep uit wat ik er van weet dat juist de onverdraagzaamheid naar geluiden en dat soort dingen toe typisch Autistisch zijn. Dus zijn we weer terug bij wat ik al eerder zei Volgens mij is HSP een term voor mensen die de term Autisme niet (goed) kunnen accepteren.
Op zich vind ik het niet zo erg dat mensen zo'n term als HSP nodig hebben om zich bij een groep te voelen horen. Maar wat ik wel erg vind is dat ze dan gelijk denken dat zij iedereen goed aanvoelen en altijd goed zitten met hun gevoel over de ander of over een situatie. En dat is in mijn gevoel dus absoluut niet zo, dat zij weten hoe ik me voel.
Ik heb nog de meeste hekel aan de HSP'ers die je vertellen dat je je Autisme kunt genezen. Als je maar wilt! Ik had het vroeger ook, nu ben ik alleen nog HSP... Dat kun jij ook hoor! Waarmee ze meteen al laten zien dat ze je dus absoluut niet aanvoelen. Ze vergeten dat er een heel groot verschil is tussen gevoel en feeling. Ik voel heel veel aan, maar de feeling om er op in te spelen heb ik niet.
Pak eens een checklist voor HSP en leg daar eens een checklist voor Autisme naast. Gegarandeerd zal je opvallen hoeveel overeenkomsten er zijn. Sterker nog, elke Autist die ik gesproken heb heeft HSP. Het is dus gewoon een onderdeel van een breder iets.
Volgens mij is HSP een term voor een belangrijk symptoom van Autisme, gebruikt door mensen die niet willen accepteren dat Autisme bestaat. Net als de term Indigo-kinderen of Nieuwetijdskinderen of Regenboogkinderen! Zo klinkt het allemaal wat liever, want liever sensitief dan Autistisch toch. Voor de normale mensen dan.
Ja, ik weet wel dat ik een beetje gek ben, maar in zo’n checklist staan toch gewoon exact dezelfde kenmerken als bij Autisme. Ik geloof gewoon niet in zoiets als HSP, of in elk geval niet als een op zichzelf staand iets. Het is simpelweg iets anders op een aardigere (acceptabelere) manier zeggen.
Ik weet dat Autisten gevoeliger zijn voor sommige dingen en het lijkt wel of dat gewoon nu onder de noemer HSP wordt geschoven, zo van Dan hoeven we het in elk geval geen Autisme te noemen!
Ik deed eens een test over de werking van de linker- en rechterhersenhelft. Daaruit bleek dat ik voornamelijk visueel linkerhersenhelft ben ingesteld. En ook ordenend en categoriserend, dat is de rechterhersenhelft. Ik gebruik mijn helften dus niet precies waar ze voor bedoeld zijn. Een soort mishandeling van je hersenen.
Dat werkt elkaar dan tegen, want terwijl je iets ziet en dit ook steeds opzoekt, probeer je het tegelijkertijd onder te verdelen in de zin van je ervaringen die je al hebt. Ik snap dan ook waarom vooral alle andere prikkels mij overbelasten, die storen het visuele.
Geluid leidt af, net als sensorische prikkels als wind/warmte en dergelijke. Nu kan ik gaan zitten mikken op geluiden en dergelijke en dan zeggen Oh ja, ik ben gewoon HSP, dus het is verder niks.
Ik denk dat je bij zo'n stelling gewoon van alles achterwege laat. Overigens heb ik ook meer last van storende prikkels als ik moe ben. Hoe zit dat dan bij HSP, want dan zou je dat altijd in dezelfde mate moeten hebben?
Is het niet gewoon zo dat je meer last hebt van prikkels, omdat je al iets mankeert op dat prikkelgebied? Waarom zijn mensen anders gevoeliger dan anderen, blijkt toch dat er ergens iets niet klopt in de fysiek. Of hebben mensen met HSP geen last van sociale problemen? Volgens mij hebben ze die namelijk meer dan genoeg.
Overigens vond mijn ex-psychiater juist het gevoelig zijn voor geluiden en dergelijke typisch bij Autisme horen. Toen ik vertelde dat ik als kind al niet tegen het ademen van mijn zus kon (bronchitus dus hijg zucht hoest hijg) als ik wilde slapen (en dus mij storen in mijn planning) stelde zij dat dit duidelijk wijst op Autisme in kindertijd. Over HSP heb ik haar dus echt niet gehoord!
Maar alles beter dan Autisme geloof ik. Zo was er ook de Helderziende HSP’er Robbert van den Broeke.
In een gesprek vertelde hij dat men vroeger dacht dat hij Autistisch was, maar nee, dat was hij zeker niet. Hij was helderziend en Hypersensitief. Hij zei later zelfs aliens te zien. Hij viel trouwens hard door de mand.
Tijdens een mediumtripje beging hij een grote fout. Hij had letterlijk een spelfout van het internet overgenomen, namelijk het beroep genverbrander. Die man bleek uiteindelijk Jeneverbrander te zijn geweest. Maar hij zei dus ook genverbrander. Nou, dat woord viel natuurlijk op, want dat bestond niet als beroep. Wie heeft er nou ooit van een genverbrander gehoord ? Dus de groep Scepsis ging dat onderzoeken, maar die zijn volgens hem negatief geobsedeerd.
Ik had overigens ook een andere aflevering van hem gezien en daarin ging hij naar een huis waarvan gezegd werd dat er een vrouw in de muur gemetseld was, levend! Hij liep er dus eerst gewoon voorbij en ze liepen door het huis.
Ondertussen hoorde je zo'n voiceover vertellen wat er allemaal gedacht werd van dat huis. De muur kon niet worden geopend, want het was een monument (lees dus geen bewijs mogelijk), dus Robert moest voor eens en voor altijd uitsluitsel geven (ook zonder bewijs dus).
Nadat ze in het programma hadden uitgesproken wat er allemaal gebeurd werd geacht te zijn in dat huis, liep hij zo ‘gehypnotiseerd’ naar die muur toe en ging met zijn handen naar zijn hoofd en echt Hmmmmmmm hmmmmm. Dan met zijn handen wapperen naar die muur, ik had het zelf kunnen doen zo! Hier is iets gebeurd zei hij. Met angstig gezicht.
Maar ik dacht alleen maar de hele tijd Ja, wij weten het al hoor, in de muur zit een vrouw! En jawel hoor, er was een vrouw op gruwelijke wijze vermoord. Ze was namelijk levend in de muur gemetseld!! Oh wat een verrassing!! En dan die Irene Moors met zo'n gezicht van Oh hemeltje hoe kan hij dát nou weten??
Nou vertelden ze dus ook dat hij wist waar hij heen moest, zodat hij de weg kon vinden. Ze hadden dit hem ‘slechts’ de dag ervoor verteld, zodat hij geen informatie kon inwinnen. Nou geloof mij nou. Als je mij als paranormaal figuur ergens inhuurt, dan kan ik in een dag echt wel zorgen dat ik gevonden heb waar ze naar op zoek zijn !!
Daar is een Autist dan weer goed in en ik zeker. Speuren naar details op internet over wat je wilt weten. Kortom, ik geloof geen bal van wat die vent beweert. Hij kan gewoon goed acteren.
Zelfs Derek Ogilvie schijnt ontmaskerd te zijn. Alhoewel je een blunderpartij natuurlijk niet meteen als bewijs tegen zijn kunnen zou moeten zien. Hij kan zich ook eens vergissen, want vergissen is menselijk.
Maar goed, Die Robbert was dus niks HSP of helderziend (al geloof ik daar best in) gewoon nog steeds Autist. Niks mis mee, wel met zijn grootheidswaanzin.
Ik vind ook het vervelend dat je straks weer zo'n stroming krijgt die dan gaat beweren dat Autisme niet bestaat, maar dat het een kwestie van overgevoeligheid is. Maar misschien heb alleen ik van die rare gedachten.
Vaak krijg ik het idee dat ‘normale mensen’ alle ziektes en handicaps willen voorkomen en laten verdwijnen. Lekker klooien met die genen en dan perfectioneren. Je hoeft tenslotte ook al geen kind met open rug, down syndroom of een kans van 10% op blindheid te accepteren...
Omdat die geen menswaardig bestaan kunnen leiden, vindt men. Nou laten we hopen dat het gen voor Autisme dan nog lang onontdekt blijft, want er zijn heel wat mensen die vinden dat Autisme tot een mensonwaardig bestaan leidt. Embryoselectie wordt zo wel heel eng.
Nee, niet zo panieken mensen. Het valt allemaal best mee met Autisme. Alleen een beetje hypersensitief dus (wat dan weer volledig in strijd is met het idee dat Autisten geen gevoelens zouden hebben). Ik ben het levende bewijs dat je als Klassiek Autist nog best wel iets kunt bereiken.
Wat ik trouwens juist zo gek vind bij mezelf is dat ik dan wel gevoelig ben voor harde geluiden, maar dat ik wel kan rondrijden in mijn auto met de radio zo hard dat je zou denken dat de boxen aan de buitenkant van de auto zitten. En dat ik daar dan ook nog erg van ontspan.
Het geluid van de sirene en van ambulance en brandweer vind ik ook prachtig, maar ik raak er zo geëmotioneerd van dat ik het amper kan aanhoren. Waarom ik er zo emotioneel van word, snap ik zelf ook niet.
Of de zon, daar kan ik echt niet in bakken. Vroeger altijd lange mouwen in de zomer, anders was ik net een gekookte kreeft. Vroeger kreeg ik ook altijd uitslag van de zon, maar dat gaat gelukkig beter. Ik draag vaak een zonnebril, vooral als het gesneeuwd of geregend heeft en de zon schijnt, daar word ik echt blind van, van dat gespiegel op de weg. Ik kan verder absoluut niet tegen gekleurde glazen, was een tijdje mode, groene, roze, oranje glazen enz. Daar ging ik echt scheel van kijken!
Eten? Altijd een probleem, de smaak, de samenstelling, de kleur, de geur. Noem het maar op en het is een probleem. Ik kan maanden lang elke dag hetzelfde eten en het dan nooit meer lusten. En er zijn nog altijd dingen die ik niet eet om hoe het er uit ziet of om de vorm. Een sinaasappel eet ik bijvoorbeeld niet, omdat je er vieze handen van krijgt.
Maar goed, om een lang verhaal kort te maken; Ik vind gewoon dat de kenmerken HSP wel erg opvallend overeen komen met de Autisme onderzoek vragen. Je hebt ook veel andere gesprekken, maar ze vragen toch ook dit soort dingen. Vooral of je een hekel hebt aan bepaalde dingen, zoals geuren, substanties, geluiden of andere sensitieve dingen.
HSP’ers voelen goed mensen aan zeggen ze zelf. Tja, ik wil dat betwisten. Ik dacht vroeger ook altijd dat ik mensen heel goed aanvoelde. Als ze me iets vertelden ging ik gelijk vertellen wat ze er mee moesten. Maar ik gaf alleen maar mijn mening en ze moesten echt niet wagen mijn advies niet op te volgen, want dan was het einde vriendschap. Dat is niet bepaald iemand aanvoelen.
Ik herken vaak wel dingen in mensen. Vooral als ze in de problemen zitten. Mensen praten ook graag tegen me aan. Ik vind mijn leven soms ook een zware klus en dat herken ik dan in iemand die het even niet ziet zitten. En zij in mij denk ik. Maar ik ben er wel achter dat dat niet hetzelfde is als ‘aanvoelen’. HSP’ ers denken van wel.
Ik kende ook wel van die mensen die mij zo goed aanvoelen. Nou, echt niet. Ze denken iets te zien op basis van wat je doet en dan ben je zo en zo. Maar laat ik nou net heel vaak niet doen of zeggen wat ik denk, dus zegt mijn gedrag weinig over wie ik echt ben.
Hoe kwam ik er dan achter dat ik me vergist had wat betreft aanvoelen van mensen? Na 35 jaar kom je daar vanzelf achter, als je het maar vaak genoeg verkeerd aanvoelt. Dan zeggen mensen bijvoorbeeld Je moet niet denken dat je weet wat ik voel! Of Je moet mijn verdriet eens niet zo naar jezelf toe trekken.
Ik merkte het gewoon op toen ik er eenmaal voor open stond. Dat ik dacht te weten wat een ander voelde, maar dat het gewoon mijn idee was van die situatie en hoe IK er mee om zou gaan. En dat raakt gewoon soms wel en dan lijkt het net of je het wel aan voelt. Maar dat was dan dus eigenlijk een toevalstreffer...
Dus HSP is naar mijn idee gewoon een onderdeel van Autisme, zo niet een symptoom. Misschien heeft niet elke Autist het in sterke mate, maar ik begreep uit wat ik er van weet dat juist de onverdraagzaamheid naar geluiden en dat soort dingen toe typisch Autistisch zijn. Dus zijn we weer terug bij wat ik al eerder zei Volgens mij is HSP een term voor mensen die de term Autisme niet (goed) kunnen accepteren.
Op zich vind ik het niet zo erg dat mensen zo'n term als HSP nodig hebben om zich bij een groep te voelen horen. Maar wat ik wel erg vind is dat ze dan gelijk denken dat zij iedereen goed aanvoelen en altijd goed zitten met hun gevoel over de ander of over een situatie. En dat is in mijn gevoel dus absoluut niet zo, dat zij weten hoe ik me voel.
Ik heb nog de meeste hekel aan de HSP'ers die je vertellen dat je je Autisme kunt genezen. Als je maar wilt! Ik had het vroeger ook, nu ben ik alleen nog HSP... Dat kun jij ook hoor! Waarmee ze meteen al laten zien dat ze je dus absoluut niet aanvoelen. Ze vergeten dat er een heel groot verschil is tussen gevoel en feeling. Ik voel heel veel aan, maar de feeling om er op in te spelen heb ik niet.
Reacties
Een reactie posten