Het gevolg van pesten voor je zelfbeeld

De afgelopen weken staat het onderwerp pesten en wat dit met mensen doet weer volop in de belangstelling.

In mijn Powershoot werk word ik hier al jarenlang mee geconfronteerd. Dagelijks hoor ik de verhalen van mensen die in meer of mindere mate zijn gepest en wat de woorden van de pesters hebben gedaan met het zelfbeeld van die persoon.

Ik zie vaak hoe het zelfbeeld is misvormd door dingen die we vroeger als kind te horen kregen. En dat misvormde zelfbeeld heeft veel gevolgen. Even wat voorbeelden:

Mensen die krom gaan lopen omdat ze zichzelf te lang vinden. Vrouwen die altijd iets wijds aantrekken om hun borsten te verbergen. Mensen die de aandacht niet op zichzelf willen vestigen omdat ze hun neus te groot vinden. Niet willen lachen omdat je gebit niet mooi is. Geen rokjes aan trekken omdat je benen te dun zijn. Teveel make up gebruiken omdat je niet mooi bent zonder.

En zo kan ik nog wel even doorgaan, allemaal dingen die we doen of laten om iets wat niet mooi is te verbergen. Ten eerste kost dit heel veel energie en ten tweede heeft het vaak als gevold dat we ons niet 100% durven te laten zien. En dit heeft weer als gevolg dat we het beste van onszelf wat we te bieden hebben niet altijd bieden. En dat is natuurlijk een groot gemis.

Deze negatieve ideeen die we over onszelf hebben is vaak niet iets wat we uit onszelf vanuit het niets hebben bedacht maar komt vaak voort uit dat wat ons vroeger is verteld. Ook als we niet echt gepest zijn kunnen we te snel de woorden van iemand anders voor waar aannemen en besluiten dat het zo is. Een moeder die regelmatig tegen haar dochter zegt dat ze dikke billen heeft bedoelt dit niet als pesten maar heeft vaak geen idee wat voor gevolgen dit kan hebben voor het zelfbeeld van het kind.

Het is wel gek, het heet zelfbeeld maar toch wordt dit beeld vaak bepaald door meningen van anderen, niks "zelf" aan dus. Maar we zijn het wel zelf die beslissen dat het waar is, en gaan kijken met de ogen van de mensen die deze negatieve dingen over ons gezegd hebben. Om even in fotografie termen te blijven, we kijken hierdoor met de verkeerde beeldhoek naar onszelf, met de focus of scherpstelling op de verkeerde plek.

Als dit kan, dat het mogelijk is met de ogen van een ander naar onszelf te kijken, dan moet het ook mogelijk zijn om met de ogen te gaan kijken van iemand die wel positief is over ons. Hoe mooi zou het zijn als we dit met zijn allen zouden doen. Door steeds aan die lens te draaien, het focuspunt te verplaatsen en de scherpstelling te wijzigen. We zouden weer kunnen zien waar we uniek in zijn, wat onze "perfect imperfection" is, en zien dat we eigenlijk precies zo zijn zoals we moeten zijn.

Sinds ikzelf op deze manier kijk vind ik mezelf 10 keer mooier dan daarvoor. Maar ook op deze manier kijken naar anderen geeft zoveel voldoening. In iedereen iets moois zien maakt mij blij maar de ander ook. Je zorgt ervoor dat iemand zich gezien voelt en speciaal. En wat geldt voor zien geldt natuurlijk ook voor zeggen en denken. Je richten op het mooie van anderen en jezelf, op die manier praten en je gedachten richten maakt alles mooier en prettiger.

Heb jij door pesten of veel niet zo handige opmerkingen vroeger de beslissing genomen om met de verkeerde beeldhoek naar jezelf te kijken? Dan kun je altijd weer aan die lens draaien of op een paar van die knoppen drukken om het anders te gaan zien. Voor jezelf, voor je omgeving maar ook voor de wereld is het het meest prettig wanneer jij jezelf op je mooist ziet en jezelf aan ons durft te laten zien! Zonder uitzondering, JIJ bent dat waard!!  Bron: http://www.spiley.com/cms_c01/Modules/PaginaA/PaginaA_Module.asp?CustID=518&ComID=98&ModID=16650&ItemID=0