Op het geloven in sterke kanten bij kwetsbare leerlingen staat straf: massa-ontslag!
Mooie blog posting van een moeder van een autistische zoon.
Onze zoon was acht en kon niet meer naar school. Andere leerlingen konden geen les meer krijgen door onze zoon en een paar ouders haalden hun kind van school. Omdat hij er was. Ik durfde de school niet in, omdat ik me schaamde. Weinig mensen wisten nog van autisme, het leek aan mij te liggen.
We haalden al geen frisdrank of games in huis, computer en televisie gebruikten we al zeer beperkt. We lieten onze zoon erg vaak lichamelijk moe worden in de natuur. Ik werkte al lang niet meer. Om de juf te helpen hem rustig te krijgen.
Het hielp niet genoeg, lang niet. Er werd een indicatie aangevraagd voor speciaal onderwijs, het rugzakje wilde school liefst niet. Er kwam na een tijd heel erg tobben een ambulant begeleider langs die opgewekt en als een rots in de branding hoop gaf. Dat is een een zeer ervaren leraar uit het speciaal onderwijs die komt helpen bij zorgleerlingen in het reguliere onderwijs. Ze zei nog eens dat het niet aan mij lag allemaal, hoewel je op gegeven moment murw wordt en niet anders meer kunt dan jezelf de schuld geven. Al is er een zeer uitgebreid dwangsysteem dat je hem nooit hebt voorgedaan. Ook al legt je zoon werkelijk alles anders uit dan je bedoelt, de hele dag door. De begeleidster bleef optimist, ook toen de school het na enige tijd nog niet zag zitten. Goed, hij mocht wel naar school komen, als er maar een plek op de wachtlijst speciaal onderwijs was.
Na een tijdje veranderde er iets. Leraren, die tot dan toe zeiden dat ze echt geen tijd hadden voor onze zoon, omdat er meer leerlingen zijn, gingen oprecht van de jongen houden. Nog een half jaartje later vonden ze het erg goed voor doorsnee kinderen als ze onze zoon kenden. Want dan vinden ze het later niet erg om iemand die 'anders' is als collega te hebben. Nog drie maanden erna vonden ook andere ouders het geen probleem meer dat onze zoon er was. Iedereen merkte dat zijn aanwezigheid niet meer ten koste ging van andere leerlingen. Dankzij de tijd die de ambulante begeleidster met de interne begeleider aan onze zoon besteedde. Dat scheelde de gewone leerkracht ontzettend veel moeite en onrust. Ambulante begeleiding was er voor een uurtje per week!. Goed, in die tijd was het misschien nog anderhalf uur per week, er is in geknipt door de vorige regering. Reistijd ging er af. Er was ook tijd voor een interne kracht, een uur per week.
De middelbare school....geen school wilde onze zoon. Maar onze enthousiast geworden leerkrachten moesten en zouden er een vinden voor onze zoon. Het lukte uiteindelijk. De ambulante begeleiding loodste hem door groepsopdrachten en andere zaken die tegenwoordig zo bijna onmogelijk zijn voor leerlingen met autisme.
Intussen was ik echt besmet door de ambulante begeleider, met name door optimisme. En ik pikte hier en daar wat opvoedtips op. De GGZ vulde dat uiteraard uitgebreid aan. ik kreeg een zelfvertrouwen waar je U tegen zegt, en probeerde dingen in de opvoeding die ik niet voor mogelijk had gehouden. Onze zoon ontwikkelde zich flink. Nog steeds liep hij echter geregeld vast op school, zodat externe begeleiding, een uurtje per week, hard nodig bleef.
Tot de nieuwe regering aantrad. Zij vond dat ik niets deed aan de opvoeding. En dat terwijl ik zelfs een man heb die ook 30 uur per week aan de opvoeding besteedt. De regering vond dat het zeer uitgebreide dwangsysteem met paniek, en zijn onvermogen om mensen te begrijpen doodnormaal was en geen naam mocht hebben. Dan gaan namelijk alle symptomen gewoon vanzelf over. De externe begeleiders, die nog geregeld na kantoortijd werken (een uurtje per week is niet altijd genoeg), moesten weg. Want het mag niet hoor, hoop hebben voor leerlingen die net even anders zijn. Daar staat ontslag op!! Er zijn altijd al 2500 thuiszitters geweest, wie denk je als ouder wel dat je bent dat je kind daar niet ook nog bij hoeft te komen....Begeleiders moeten weg, op kansen geven en hoop bieden staat de straf van massa-ontslag.
Voor ouders van gemiddelde leerlingen: onze kinderen moeten straks bij uw kind in de klas, in de toestand zoals aan het begin van het stukje. Minstens 50% ambulante begeleiders moeten permanent verdwijnen. Bij overgang naar het nieuwe systeem worden echter eerst ALLE ambulante begeleiders ontslagen. Kinderen met autisme ontregelen daar totaal op, want ze gaan door het lint bij elke verandering. Straks mogen scholen hen niet meer afserveren, op straffe van een boete.....Scholen mogen bij het nieuwe systeem ook veel minder kinderen doorverwijzen naar het speciaal onderwijs.
Bezuinigingen op ambulante begeleiding en speciaal onderwijs zijn overigens helemaal niet nodig. Zoals lerarenvakbond al aangeeft: Gewoon van de bonus afzien die leraren niet willen!
Meer info: zie Twitter #passendonderwijs.
In de link van 'Wijzijnverbijsterd', alinea hier boven, staat een vragenlijst gelinkt die ook voor doorsnee ouders gemaakt is.
Ter info verder: "RuudPO", de 'kleine broer' van mijn beste vriendin Monique, helpt me intussen met bloggen door zijn ervaringen te vertellen. Er is verder een reageerder die zegt uit het onderwijs te komen en die beweert dat leraren die hun best doen het zonder ambulante begeleider kunnen stellen. Daar ga ik niet meer op in. Tegenover hem staan de reacties van een leraar die het volledig met me eens is, samen alle leraren van onze zoon!
Trefwoorden: autisme, van Bijsterveldt, passend onderwijs, bezuinigen, ambulant, begeleiding
geplaatst door AnnaPO op 06/01/2012op TRouw.nl
Afbeelding: http://sprakeloosverhalen.files.wordpress.com/2011/03/aut-2.jpg
Reacties
Een reactie posten