'Tijdens de les stichtte ik brand'

Interview Aaron (19) was 'onschoolbaar' tot Time-out hem veranderde

Aaron David: 'Ik ging graag naar school. Niet om te leren, maar om fratsen uit te halen.'

 

BRUSSEL - Zijn eerste middelbare school wees Aaron David (19) de deur. Ook de tweede school luidde de alarmbel. 'Ik was de aanstoker. Ik wist heel goed dat ik mezelf in de miserie duwde.'

'Ik schold leerkrachten en andere leerlingen uit, soms gooide ik stoelen door de klas. Tijdens de praktijkles lassen stak ik een houten rekje in de fik. Nu denk ik: waar was ik in godsnaam mee bezig?'

Aaron David, negentien jaar oud, zit in het zevende jaar sanitair en centrale verwarming van het hoger technisch instituut Sint-Antonius in Gent. In 2008, toen hij aan het vierde middelbaar zou beginnen, meldde hij zich daar aan. Zijn vorige middelbare school had hem de deur gewezen. Na een reeks waarschuwingen over Aarons agressieve gedrag, de pesterijen en het opstoken van andere leerlingen wilde de directie hem niet langer op haar school. Hij was een onschoolbare leerling. En die zijn veel scholen liever kwijt dan rijk.

Fratsen uithalen

'Ik begrijp heel goed dat ze me wegstuurden. Een andere manier om de rust in de klas te laten terugkeren, was er volgens mij niet. Ik ging graag naar school, maar niet om er iets te leren. Ik wilde spelen, fratsen uithalen. Daarin trok ik mijn vrienden mee, ik was de aanstoker.'

In de nieuwe school werd het niet beter. 'Ik was de nieuwe in de klas, dus had ik het gevoel dat ik me extra moest bewijzen tegenover de andere jongens. En dus liep het weer mis. Mijn leerkrachten probeerden me bij te sturen met een contract. Na elke les vulden ze een formulier in over hoe ik had meegewerkt, ze vinkten aan of ik mijn huiswerk had gemaakt. Maar dat hielp ook maar de eerste twee weken. Daarna konden de formulieren me niet veel meer schelen.'

In 2009, toen Aaron net een jaar op de nieuwe school zat, stelde de directie hem voor de keuze: ofwel zou hij deelnemen aan een Time-Out, ofwel moest hij naar een andere school gaan.

'Op dat moment had ik heel goed door dat ik mezelf in de miserie aan het helpen was. Ik wilde niet zo zijn zoals ik was, maar ik kon er zelf niets aan doen. Ik wilde ook niet nog eens van school veranderen. Dit zou dus mijn laatste kans zijn en die mocht ik niet laten schieten. Het voorstel over de Time-Out kwam op het juiste moment. Een jaar eerder had ik het niet serieus genomen.'

Ardennen

En zo ging Aaron in het najaar van 2009 vier weken niet naar school, maar naar de Time-Outsessies. Daar ontmoette hij begeleider Jarno Bogaert.

Bogaert: 'Vaak helpt het jongeren als ze even weg zijn uit hun school. Aaron had daardoor meteen door dat het echt wel menens was. Hij zou wéér een nieuwe school moeten zoeken, als er niets zou gebeuren.'

Tijdens de Time-Out trekken de jongeren in kleine groepjes een week door de Ardennen, met een zware zak op de rug en zonder enige luxe. In de weken daarna zitten ze vaak samen aan tafel om over bijvoorbeeld de zin van regels te discussiëren en hoe je met groepsdruk moet omgaan.

'Nu klinkt het stom, maar in het begin was het niet makkelijk om naar anderen te luisteren tijdens een gesprek. Ik was alleen bezig met mezelf en keek niet om naar andere personen', zegt Aaron. 'Het was pas tijdens de Time-Out dat ik door had dat je zelf verantwoordelijk bent voor je gedrag. Het is niet de schuld van je omgeving als je de boel op stelten zet.'

'Toen ik nadien terug naar school ging, voelde ik me veel rustiger. Ook omdat de leerkrachten anders tegen me deden. Ze wisten dat ik mijn best had gedaan en geloofden dat ik me anders zou gedragen tijdens de les. Dat gaf me opnieuw vertrouwen.'

Maar is voorkomen niet beter dan genezen? Volgens Bogaert is het niet altijd mogelijk om te voorkomen dat een jongere ontspoort. 'Soms kan je er de vinger op leggen wat er is misgelopen. De ouders van de jongere zijn uit elkaar gegaan, bijvoorbeeld. Maar bij velen is het een samenloop van factoren. Wat is de positie van de jongere in de klas, laat hij zich gemakkelijk opjutten door zijn vrienden? Aaron bijvoorbeeld is iemand die in een groep gemakkelijk het voortouw neemt. Gelukkig doet hij dat niet meer bij het uithalen van onzin.'

Bron: De Standaard © Michiel Hendryckx